انواع ساختار لاستیک

انواع لاستیک خودرو از نظر ساختاری

لاستیک ها در طول زمان دستخوش تحولات و نوآوری های بسیاری گشته اند که بهبود کارایی و سهولت استفاده از آن ها را در پی داشته است. در ابتدا تایرها به‌ طور دائمی بر روی چرخ‌ها نصب می‌شدند و قابل جدا کردن نبودند. زمانی که تایرهای بادی اختراع شدند مشکل بزرگ‌ تر شد ، زیرا تعمیر تایرهای بادی متصل به چرخ بسیار مشکل بود. در سال 1889 برادران میشلن (نامی مشهور در صنعت تایر‌سازی) اولین تایر بادی قابل جدا شدن را اختراع کرده و با نصب آن بر روی دوچرخه در سال 1891، اختراع خود را به ثبت رساند.

لاستیک‌ آج‌دار

لاستیک های بادی در ابتدا  کاملاً صاف و بدون هر گونه  آج ساخته می‌شدند. اما زمانی که این تایرها در اتومبیل به کار گرفته شدند، به دلیل سرعت بیشتر اتومبیل نسبت به دوچرخه و استفاده در شرایط مختلف آب و هوایی، به پایداری بیشتر و کشش بهتر تایرها احساس نیاز شد. در سال 1904 شرکت کانتیننتال آلمان برای نخستین بار لاستیک‌های آج‌دار را اختراع کرد و شرکت گودیر نیز در سال 1908 به تولید این لاستیک ها برای حرکت در جاده‌های لغزنده اقدام نمود.

لاستیک تیوبلس

تا میانه‌های قرن بیستم از تایرهای تیوب دار استفاده می‌شد و اولین تلاش‌ها برای ساخت لاستیک های بدون تیوب به شکست انجامید. اما در سال 1946 شرکت گودریچ اختراع تایر بدون تیوب یا تیوبلس را به ثبت رساند. در سال 1952 این نوع تایر به تولید رسید و سرانجام در سال 1954 اولین خودروی تولیدی در ایالات‌متحده با تایرهای تیوبلس به حرکت درآمد.

لاستیک بایاس

تایرهای بایاس تا قبل ورود لاستیک های رادیال، یک ویژگی استاندارد در صنعت تایر محسوب میشدند. لاستیک بایاس ، از نخ های  لایه به لایه و متقاطع با زاویه 30 تا 45 درجه را ساخته شده اند و  قرارگیری این لایه ها بر روی هم به طور ضربدری ، دیوار کناری و آج را به هم متصل می کنند که این طراحی باعث انعطاف پذیری بیشتر دیواره لاستیک شده و از مزیت های مهم تایر بایاس محسوب می شود . این انعطاف پذیری باعث رانندگی روان در سطوح ناهموار نیز می گردد.این تایرهای به سادگی سوراخ می شوند که در اکثر مواقع قابل تعمیر نبوده و باید تعویض شوند. تایر بایاس نسبت به تایر ادیالی ارزان تر بوده ، اما باید به این نکته توجه کرد که آنها دارای طول عمر کمتری نسبت به آنها هستند.

لاستیک رادیال

تایرهای رادیال در سال 1946 توسط میشلین ساخته شدند. در آن زمان به تایرهای انعطاف پذیرتری نیاز داشتیم که ضربه های ایجاد شده توسط سطوح جاده را جذب کنند. دیواره جانبی تایرهای رادیال و آج تایر به عنوان دو ویژگی مستقل عمل می کنند. انعطاف‌پذیری و استحکام لاستیک های رادیال، باعث شده که ضربه های وارد شده به لاستیک را بهتر از تایرهای بایاس جذب کند.

در تایرهای رادیالی ، نخ لایه ها زاویه 90 درجه را می سازند که به دیواره کناری و آج تایر اجازه می دهند تا به طور مستقل عمل کنند. جنس این نخ ها عموماً ریون یا پلی استر می باشد. بنابراین ، انعطاف پذیری دیواره جانبی و تماس بیشتری با زمین وجود خواهد داشت و به لطف انعطاف پذیری و مقاومت آنها بیشتر شده ، ضربه را جذب می کند و در نتیجه باعث سواری بهتر و راحت خواهد شد. این نوع تایر باعث کاهش مصرف سوخت ، آسیب کمتر ، افزایش طول عمر نیز می شود .

تفاوت لاستیک های رادیال و بایاس؟

تفاوت اصلی بین لاستیک های رادیالی و بایاس در ساخت بلت (تسمه) است. در اینجا درباره نکات مثبت و منفی هر کدام از این نوع تایرها بیشتر توضیح خواهیم داد و در آخر نتیجه گیری خواهیم کرد که کدام تایر دارای طول عمر بیشتر و عملکرد بهتر در انواع جاده ها می باشند.

نکات مثبت و منفی لاستیک رادیالی و لاستیک بایاس

نکات مثبت لاستیک رادیال:

در اینجا قبل از خرید لاستیک به بررسی نکات مثبت و منفی لاستیک رادیالی می پردازیم ، این لاستیک :

• طول عمر و دوام بیشتر لاستیک

• مقاومت غلتشی کمو کاهش مصرف سوخت

• پایداری حرکتی عالی

• شتاب و فرمانپذیری خوب 

• مقاوم در برابر پنچر شدن

نکات منفی لاستیک رادیال :

• چسبندگی کم در سرعت های پایین

نکات مثبت تایر بایاس :

در اینجا به بررسی نکات مثبت و منفی لاستیک بایاس می پردازیم ، این لاستیک :

• انعطاف پذیری دیواره لاستیک

• رانندگی روان در جاده های ناهموار

نکات منفی لاستیک های بایاس :

• مقاومت غلتشی بالا و افزایش مصرف سوخت

• طول عمر کوتاه لاستیک

• دارای سر و صدایی فراوان

از دیگر عناصری که باعث تفاوت ساختار این دو لاستیک می شود می توان به :

آج

آج تایر یک ترکیب لاستیکی است که ساختار دور تایر را پوشانده است و تنها بخش لاستیک است که همیشه با جاده در تماس است و بسته به نیاز خودرو و راننده از طراحی های مختلفی برخوردار است. تمام الگوهای آج دارای محدودیت قانونی 1.6 میلی متر هستند. همه آنها برای عملکرد در شرایط مختلف رانندگی طراحی و توسعه یافته اند.

چفر

چفر هم در تایرهای بایاس و هم در تایرهای رادیال مشهود است. در لاستیک های بایاس، چفر یک آستر بین بدنه تایر و رینگ است. این کار از ساییدگی و فرسودگی لاستیک ها جلوگیری می کند. در لاستیک های رادیال، چفر به عنوان تقویت کننده اضافه عمل می کند و لاستیک را تقویت می کند.

پلی

این لایه به طور مشابه از شمع های نایلونی یا آکوردهای فولادی تشکیل شده است و برای محدود کردن فشار لاستیک ها طراحی شده است. این لایه هر گونه ضربه ترمز یا فرمان را در حین رانندگی را جذب می کند و این باعث می شود، راننده سواری راحت تر و آرام تری را تجربه کند.